Onu en çok kederlendiren, şu yaşarken ölen ruhuydu.
Güzel günler dilerim Sevgili Meyus Okur
Uzun zaman sonra ilk defa bir kitabı bitirdiğimde tamamen tatmin olmuş hissettim. Zira Dorian Gray size istediğiniz her şeyi fazlasıyla veriyor.
Biliyorum, gayet iddialı bir giriş oldu ancak böylesi bir kitap da daha azını hak etmiyor. Yazarımız Oscar Wilde, ruhunu şeytana satan bir adamın çöküş hikayesini bize gayet etkileyici bir şekilde sunmuş.
Gençliğinin ve masumiyetinin zirvesinde olan delikanlı Dorian, bir gün; ressam bir arkadaşının yaptığı kendi portresine bakarken güzelliğine hayran olur. Yaşlanıp bu güzelliğinin elinden gideceğini fark eden Dorian o anda farkında olmadan şeytanla bir anlaşma yapar.
Hayatı gitgide daha da karanlığa gömülürken işlediği her günahta kendi portresi çirkinleşip kana bulanır. O ise ebedi bir güzellik ve gençliğe mahkum olmuştur artık.
Dorian; kötü olanın cazibesine kapılıp giderken bana yaşattığı hislerden dolayı ürperdim. Kalbi işlediği her kötülükte biraz daha kararır, ruhu kaybolurken Dorian ve ben bir müddet tutku ve hırstan başka bir şey hissetmedik.
Hikayemizin sonu ise bitmesi gerektiği gibi bitti diyebiliriz. Dorian artık iflah olmazdı zaten. Neyse daha fazla spoiler vermeden burada bitiriyorum. Kitap kesinlikle tavsiyemdir. Okuyup okumamakta kararsız kaldıysanız kesinlikle okuyun derim. Kaybetmez kazanırsınız.
Benden bu kadar, bizimle kalın hoşça kalın…
“biz de her halükarda hiçbir zorunluluk veya pişmanlık hissetmeden neşede bile mutsuz hatıraların olabileceği, keyif veren hatıraların da bazen acı verebileceğinin bilinciyle hayata kalmayı umarız.”
…
MEYUS OKUR 