
“İnsan kalbi taşıdığın için ne mutlu sana, Feyre. Bırak hiçbir şey hissetmeyen zavallılar kendini acısın.”
HERKES BİRAZ MEYUSTUR HAYATTA

“İnsan kalbi taşıdığın için ne mutlu sana, Feyre. Bırak hiçbir şey hissetmeyen zavallılar kendini acısın.”

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, çok uzun zaman önce
küle dönen bir ülkede krallığını çok seven, genç bir prenses yaşarmış…

“Bana borçlu olanlara ve söz verenlere borçlarını ve sözlerini hatırlatacağım. Suikastçılardan,hırsızlardan, sürgünlerden ve sıradan halktan bir ordu kurmak için. Uzun zaman önce başlanan bir işi bitirmeye.”

“Zamanı gelmişti.
Bir nefes… Bir nefes daha.
Ateşin varisiydi o.
O ateşin kendisiydi. Ve ışıktı; küldü, kordu. Aelin Ateşyürek’ti o. Ve o kimsenin, hiçbir şeyin önünde diz çökmezdi. Kanla, mücadeleyle ve zaferle hak ettiği taç hariç.”

Siyah maskesi ve kukuletası yüzünü gizleyen kız, gölgelere karışmak, sadece ve sadece karanlığın bir parçası olmak istiyordu.

Seni ağlarken görmesine izin verme.
Ellerini yüzünden çek ve ayağa kalk.
Darmadağın olduğunu görme zevkini ona yaşatma.