Bir İslam Ütopyası…

HERKES BİRAZ MEYUSTUR HAYATTA

“Bütün yaşamı boyunca hiçbir şeye karar vermeden ölen bir adam, bu dünyada mükemmeliyete yaklaşmış demektir.”

“Hayatımızın karanlık döneminde yıldız gibi parlayıp yol gösterecek bize. Dışarıya çık, aydınlatsın Tanrı’nın ışığı seni, görsün halkım adil bir insanın kutsal gözlerini.”

“…aşırı çalışan hayal gücümün gönderdiği her mesaja inanırdım. Bu nedenle epey gecemi uykusuz geçirirdim ama, yaşadığım dünya da huzurlu geçen geceler karşılığında takas edemeyeceğim renkler ve dokularla dolu olurdu.”

“Masallar tehlikeli bir diyardır, orada gafiller için tuzaklar, küstahlar içinse zindanlar vardır.”

“Çünkü Aşk, en bilge Felsefe’den daha bilge, en güçlü Güç’ten daha güçlüdür. Alev rengidir kanatları, alev rengidir bedeni. Dudakları bal kadar tatlı, nefesi tütsü gibidir.”

“Belki arkadaşlar çiçek getirir ama tabutun üzerinde çiçeğin ne anlamı var? Teselli etmeye çalışır, ondan bundan bahsederler- sözcükler, sözcükler bana nasıl yardım edebilir?”

“Kıskanç bir ruh söz konusu olduğunda, keşifle intikam arasındaki mesafe pek uzun değildir.”

“ET DIABOLUS INCARNATE EST. ET HOMO FACTUS EST.”
Ve (bir) şeytan ete kemiğe büründü. Ve insan oluştu.

Suya, havaya, kurda, kuşa her işe karışır bunlar. Kim bunlar? Kim olacak o yolun adamları. O yolun adamlarının adamı olan adamlar. Onlara kanıp katılan başka adamlar. Bu adamların başka yerlerdeki başka adamları. Onların ortakları…