Sen eskiden sahip olduğun bir şeyi kaybettin. Senin bir gülümsemen vardı…
Güzel günler dilerim Sevgili Meyus Okur
Uzun zaman sonra ilk defa bu kadar kaliteli bir şey okudum sanırım. Hikayenin başlangıcı, gelişimi ve bitişi çok güzeldi.
İçinizde ince bir hüzün bırakan ‘Algernon’a Çiçekler’ düşük zekalı bir adam olan Charlie Gordon’un hikayesini anlatıyor bizlere. Charlie, yapılan bir deney sonucu dahi seviyesine yükselip kendisi ile yüzleşiyor ve etrafındaki insanların aslında onunla nasıl alay ettiğini, nasıl kullanıldığını ve dışlandığını fark ediyor.
Kendisiyle birlikte aynı deneylerde kullanılan fare Algernon ise bu süreçte onun tek dostu haline geliyor diyebiliriz.
Ben daha önce hiçbir kitapta kendisi ile bu kadar yabancı olan başka bir karakter okumamıştım. Deneylerden önceki moron Charlie; kitabın ana karakteriydi. Deneylerden ve ameliyattan sonra dahi seviyesine yükselen Charlie ise bir yabancıydı hem bize karşı hem de kendisine karşı.
Yazar Daniel Keyes’i bu noktada tebrik etmek lazım zira bu denli bir karakter gelişimini yazmak yetenek ister doğrusu.
Algernon’a Çiçekler benim kendimi sorgulamama sebep oldu açıkçası. Yazarın da belirttiği gibi etrafımızda pek çok zeka sorunu yaşayan birey olmasına karşı biz onları görmezden geliyor açıkçası onlara insan muamelesi yapamıyoruz. Halbuki Charlie bir insandı. Bütün kitap boyunca mesele aslında karakterin kendini bir insan bir birey olarak kabul ettirmeye çalışmasıyla ilgiliydi. Charlie yüksek zeka seviyesine ulaştığı o kısacık dönemde ne kadar zeki olduğunu kanıtlamaya çalışmadı hiç. Bir denek ya da acınası bir yaratık değil herkes kadar insan olduğunu anlatmaya çalıştı sadece.
Aklımda deli sorular bırakan bu kitabı kesinlikle herkese tavsiye ederim. Charlie’nin hikayesi sizi derinden yakalayacak. Okuyun, okutturun.
Bizimle kalın, hoşça kalın…
MEYUS OKUR 