A, andre maurois, Aşk, roman

Andre Maurois: İklimler

“Bütün bunlar korkunç Odile. Bağışlayamadığım şey de bu kederden hoşlanmam. Yaşama böyle hüzünlü bir oyun izler gibi yukarıdan bakmakta gizemli bir haz var, gururun hazzı kuşkusuz…”

Güzel günler dilerim Sevgili Meyus Okur

İklimler uzun zamandır okumak istediğim ancak bir türlü fırsat bulup da vakit ayıramadığım bir kitaptı. Nihayetinde elime alıp okumaya başladığımda beni içinde kaybolmaktan hoşlandığım bir anlatış biçimi karşıladı.

Olayları önce başkarakterimiz Philippe ‘in gözünden okuduk- ki ben ona ‘şerefsiz Philippe’ demeyi tercih ediyorum burada kitabı okuyanlar beni anlayacaklardır. Philippe acı çekmeye âşık bir genç adamdır. Hayalindeki mükemmel kadını bulmaya takıntılı bir manyak olduğu için karşılaştığı bütün hanımlara karşı aynı sevecenlikle yaklaşır ve hepsini acımasızca eleştirmekten geri durmaz.

Nihayetinde Odile adında bir İtalyan güzeline gönlünü kaptırır ve evlenirler. Evlilikleri boyunca karısı tarafından aldatılır. Sonunda Odile kendi canına kıyar ve hikâyemizin ilk bölümü burada sona erer.

“İsabelle, bu eşsiz, bu dediği dedik duygu yalnız dostluk değil…”

Bir süredir zihnimde aldatma ve sadakat ile ilgili düşünceler dönerken bu kitabın konusunu bilmeden kitaplığımdan seçmiş olmam benim için ilginç bir tesadüftü diyebilirim.

Odile karakterini hak ettiğinden fazla sevdiğimi düşünüyorum aslında. Kendisinin de dediği gibi ‘onu gözümüzde fazla büyüttük.’ Zira o da bizim gibi zaafları olan bir insandı.

Kitabın ikinci kısmı ise Philippe’in ikinci karısı olan İsabelle tarafından anlatılıyor. Bu kez taraflar değişiyor ve köpek gibi âşık olan taraf İsabelle olurken aldatan taraf Philippe oluyor.

“Doğrusunu isterseniz, gerçekten âşık bir kadının kişiliği yoktur hiçbir zaman;”

Bu kısımda Philippe’den fazlasıyla nefret ettim. Ancak şunu itiraf etmeliyim ki bu kitabın karakterlerinin iç dünyasına istemsizce çekiliyorsunuz. Her birine kendi içinde hak verirken yaptıkları tüm o hataları görmezden gelmek kolay oluyor.

Kitap kesinlikle çok hoşuma gitti. Andre Maurois ilk defa okuduğum bir yazar ve hayata bakış açısında kendimden çok fazla tanıdıklık buldum. Onu okumak uzun zamandır görmediğim bir dosta rastlamak gibiydi. Kesinlikle tavsiye ederim.

Bizimle kalın hoşça kalın…

Yorum bırakın